Nie, to nie będzie wpis o Japonii. Bohaterem tego wpisu jest pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 113, którego angielska nazwa brzmi nihonium, a polskiej oficjalnej nazwy jeszcze nie ma (o ile mi wiadomo w styczniu 2018), biorąc jednak pod uwagę polski zwyczaj ucinania łacińskich końcówek w nazwach pierwiastków (np. lithium → lit, molybdenum → molibden), zapewne nazwa nihon zostanie przyjęta.
W języku chińskim pierwiastkowi temu została już oficjalnie nadana nazwa zarówno w ChRL, jak i na Tajwanie, i to w obu przypadkach jest to ta sama nazwa, więc super… no, ale nie do końca, gdyż tenże pierwiastek o symbolu Nh nazwano 鉨. Znak ten ma dwie wymowy: xǐ oraz ní; jak się można łatwo domyślić, wybrano wymowę ní, a więc dokładnie taką samą, jaką ma znak 鈮, czyli niob, kolega nihonu z tablicy Mendelejewa, mieszkający pod numerem 41.
To jednak nie jest największy problem, gdyż to nie pierwsza para homofoniczna w układzie okresowym: taką parę tworzą również 硒 i 錫, czyli selen i cyna, oba wymawiane xī.
Prawdziwie ciekawie robi się w momencie, gdy chcemy zapisać nihon w pisowni uproszczonej. Rzecz to z pozoru bardzo prosta i oczywista, gdy spojrzeć na inne znaki zawierające element 釒: element ten w pisowni uproszczonej zmienia się zawsze w 钅：
Na przykład：
cyna 錫 → 锡
niob 鈮 → 铌
Ale, Baidupedia (chiński klon Wikipedii) używa formy nieuproszczonej 鉨. Taka sama forma widnieje w Wikipedii, kiedy wybierzemy ustawienia chiński uproszczony kontynentalny czy chiński uproszczony malajsko-singapurski.
Jeśli ktoś się jeszcze nie domyśla, dlaczego tak się dzieje, to odpowiem: fonty komputerowe nie mają glifu 
, a przynajmniej zdecydowana większość fontów go nie ma.
Na pocieszenie można dodać, że najstabilniejszy izotop tego radioaktywnego pierwiastka może się pochwalić okresem połowicznego zaniku T1/2 = 8 [s], a okres połowicznego zaniku większości pozostałych izotopów podaje się w milisekundach.
